Zoonlief besluit te gaan vissen. Er zijn niet veel vriendjes/schoolkinderen thuis, het is vakantietijd, nietwaar? Dus hengelspullen gepakt! "Waar ga je vissen?" "Nou, ik ga naar wijk-W, daar moet het goed vissen zijn..." "Wouw, oké, ga je gang, maar op tijd thuis zijn! Hoor je!!?? Misschien fiets ik even bij je langs!" Uren later, zoonlief nóg niet thuis. Mama raakt ongerust. A fijn, ik pak mijn fiets, en ga op onderzoek uit. Richting wijk-W dus! De hele wijk wordt doorkruist. Tenslotte, dik uur later, heb ik wel alle slootjes, vaartjes, meertjes, plasjes gehad. Géén vissertje gezien, ook geen andere hengelaars, want waarschijnlijk is het ook veel te mooi weer om te vissen. Ondertussen slaat de schrik me om het hart. Allerhande doemscenario's dringen zich aan mij op. Wát als, hij in het water is gevallen? Redt hij zich daaruit? Wat voor kleding draagt hij eigenlijk vandaag... Ik had hem toch zijn mobieltje mee moeten geven (stom, niet gedaan!). Maar ik
van alles over alles