Doorgaan naar hoofdcontent

Twitpic & Twitter

Ik ben een echte hobbyist, en leer maar langzaam...

Ik ben er nu (eindelijk) achtergekomen hoe ik foto’s kan uploaden van Twitpic naar Twitter. Ik ben niet zo van de foto’s, dus daarmee was ik wat achtergebleven…. Je kan ook niet alles in één keer, toch?

Dus ben ik gaan inloggen op Twitpic (dat kan met eenzelfde inlogaccount als bij Twitter), en heb deze foto geuploaded: De "KWS" in Leeuwarden.

Na effe oefenen is dit gelukt.... Hèhè.... . Héél binnenkort neemt mijn zoon afscheid van deze school…. Op het schoolplein zal hij vast nog wel eens even spelen…..

Zie verder: mijn Twitter
Labels:

Reacties

Joelle zei…
Je doet jezelf tekort. Je leert wat je wil leren op volgorde van je interesse. Ook als het je minder pakt, probeer je het uit. Applaus voor jou!
11 juni 2009 om 19:27
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen
Een reactie posten
Meer lezen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.
Een reactie posten
Meer lezen

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me
Een reactie posten
Meer lezen