Doorgaan naar hoofdcontent

Nog een keer Twitter - een sociaal proces


Ik ben enthousiast Twitteraar.
In de mediatheek gaan we Twitter ook gebruiken. Er zijn al een aantal bibliotheken die ons hierbij zijn voorgegaan.
De vraag is: hoe zet je dat op?
Je kunt gemakkelijk een Twitter-account openen. Maar dan?
Twitter moet een essentieel onderdeel (gaan) uitmaken van het communicatieproces tussen mediatheek en studenten. Je kan er n.l. gemakkelijk bepaalde doelgroepen mee bereiken.
Maar hoe pak je dat op, intern, in het team? Dat is een ander verhaal.....
Je kan wel een enthousiaste medewerker hebben, die begint met twitteren. Maar, en dan? Twitteren moet ingebed zijn in de organisatie. Het hele team moet het tweetproces steunen. Ook deze 2.0-tool moet een 'state of mind' zijn. Je kunt er niet omheen. Je moet weten wat er op Twitter gebeurt, wat je wilt bekend maken, wat er allemaal mogelijk is, hoe je zelf actief gaat ‘followen’ en hoe je je actief opstelt in het communicatieproces (‘answering’, ‘reacting’).
Kortom: voordat je Twitter gebruikt voor de volle 100%, ben je een al een heel eind verder. Dat krijg je niet even voor elkaar middels je aan te melden via een Twitter-account...
Vast en zeker 'wordt vervolgd'.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me