Doorgaan naar hoofdcontent

"Wie heeft deze ring gezien?"



Als je aan de Hempenserweg werkt, kon je vandaag niet omheen. Eén van de studentes van de NHL is haar bijzondere ring kwijt. Nérgens te vinden! Ze heeft in een ultime wanhoopspoging overal briefjes opgehangen met de tekst: "Wie heeft deze ring gezien? - Hij heeft voor mij grote emotionele waarde".

Wáár je gaat, wc, kantine, gang, mediatheek, op deuren en op ramen, óveral hangen er de briefjes.

Ik vond het intrigerend. Zou Hanneke er aan gedacht hebben, dat er ook 2.0-tools bestaan voor dit soort problemen? In een tijdperk van 2.0 zou je dat toch op een andere manier aanpakken (maar misschien heeft ze dat ook wel gedaan hoor?). Je kunt je bericht overal posten: Hyves, Twitter, weblog....
p.s. foto is gemaakt met mijn mobiele niet-hightech-camera, vandaar de belabberde kwaliteit
bron: tekst van Hanneke, 9-1-9

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me