Doorgaan naar hoofdcontent

Stoner

Bijzondere man, die Stoner. In het begin van het boek (*) niet echt een sympahieke man, maar in de loop van het verhaal gaat zijn leven je zo boeien, dat je hem toch aardig gaat vinden.
Van boerenkomaf (eigenlijk zou hij de boerderij moeten overnemen van zijn vader) wordt Stoner (geboren eind negentiende eeuw) docent literatuur (Engels) aan een universiteit in de VS.  Hij vervreemdt van zijn ouders. Zijn ouders komen te overlijden. Hij heeft een ongelukkig huwelijk. Zijn enige dochter is zijn alles. Maar de relatie met zijn vrouw wordt gekenmerkt door animositeit, vijandigheid, cynisme. En het opbouwen van een band met zijn enige dochter wordt hem onmogelijk gemaakt. Hij wordt gedwongen zoveel mogelijk tijd door te brengen op zijn kamer aan de universiteit. Thuis is voor hem geen plaats.
Hij bloeit even op als hij verliefd wordt op een (veel) jongere vrouw. Maar die relatie houdt geen stand. De wereld om hen heen maakt het hun onmogelijk om gelukkig te worden en te blijven. Het universitaire milieu gunt hem geen geluk, en zijn vrouw blinkt uit in cynisme. Het leven eindigt eigenlijk voor hem op het moment dat hij het besluit moet nemen de relatie met zijn vriendin te verbreken. Aldus gebeurt.
Zijn noodlot: uiteindelijk komt zijn pensionering, hij trekt zich terug, en langzaam maar zeker wordt hij oud en ziek, en sterft in eenzaamheid.

(*)
Kortom, dit is weer eens een leestip: “Stoner” van John Williams. - cop. 2012, ISBN 978 90 488 1383 4.
Ik vond het een boeiend boek!



(fragment pagina 240)


Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me