“Rouwen is een gecompliceerde toestand”, verzucht Zelda, die rouwt omdat haar man is overleden.
Ze probeert vrede te krijgen met de idee dat Arthur er niet meer is. Hij is overleden, nadat bij hem een aggresieve kanker werd geconstateerd. Door de regulaire medici wilde hij zich niet laten behandelen. Wel zocht hij zijn heil in alternatieve geneeswijzen. Hij was al jaren actief als adviseur op dit gebied en was met een helderziende vrouw (Janny) samen een bedrijfje, gespecialiseerd in alternatieve therapieën begonnen. Hij kon het dan ook niet maken dat hij juist, toen hij zelf ziek werd, zich over zou geven aan de regulaire geneeskunde. Zelda kon het niet bevatten, dat hij huisarts èn ziekenhuis gedag zei. En dan bleek ook nog dat Arthur een liefdesrelatie onderhield met Janny.
Zelda kon dit allemaal niet meer aan, en ze gingen uit elkaar.
De ziekte was agressief en werd de ondergang voor Arthur. Hij overleed in eenzaamheid in een verzorgingstehuis.
Een tijdje na de crematie haalt Zelda de as op uit het crematorium. Ze voert een plan uit: ‘het asproject’. Ze verdeelt de as in diverse potjes, en reist met de afzonderlijke potjes langs plekjes die voor hun, voor Arthur en Zelda, van belang waren, een plekje in het bos, een waddeneiland, hun eerste huis, en nog een paar. Daar strooit ze een potje met as uit.
Het is een rouw-reis langs tijdstippen in hun verleden, langs mooie en vervelende momenten in hun huwelijk, escalerend in een definitief afscheid.
Het is een verdrietig thema, maar Zelda gaat de uitdaging aan met een mix van zelfkritiek, gevoel van onomkeerbaarheid, humor, verdriet en jaloezie.
Rita Spijker
Reacties