Doorgaan naar hoofdcontent

Moederdag

Precies vandaag op deze moederdag, met mooi weer, in de buitenzon, lees ik dit typische moeder-dochter-boek: “De waarheden van mijn moeder”, geschreven door de Noorse Vigdis Hjorth.


Het is het verhaal van een dochter, Johanna, kunstenares, die vanuit Noorwegen ooit emigreerde naar Amerika. Ze liet haar kersverse echtgenoot, ouders en zus achter en begon een nieuw leven, duidelijk tegen de wil van haar ouders. Ze trouwde een Amerikaan, kreeg een zoon, en werd beroemd als schilderes. Ze exposeerde wereldwijd, ook in Noorwegen. Haar ouders hebben haar nooit vergeven dat ze met de noorderzon vertrok en ze schaamden zich voor haar bestaan als kunstenares. Liever hadden zij gezien dat ze furore had gemaakt als advocaat.

Nu, dertig jaar later, gaat Johanna terug naar haar geboortedorp en probeert in contact te komen met haar moeder. Haar vader leeft niet meer. Haar zus wil geen contact meer met haar.
Lukt het Johanna om tot verzoening te komen met haar 'mam'?
En zouden Johanna en ik aan het einde van het verhaal nog een beetje blij achtergelaten worden?

p.96


Reacties

Populaire posts van deze blog

Straatpoëzie

 Soms fiets je “eeuwenlang” dezelfde routes, en valt je niks bijzonders op, totdat het je wel opvalt!

De eerste warme dag

Op de eerste warme dag in 2025, gewandeld in Eernewoude . Een leuk dorpje in de Oude Venen, Friesland, en nu nog rustig qua watersport. Tijdens de wandeling is het aan te bevelen om vooral te kijken waar je je voeten zet. De wandelroute is bezaaid met veelzeggende Friese spreuken.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me...