Help!

Helpen, ik krijg er geen genoeg van.

Gisteren fietste een jongeman voor mij, en ik zág het gebeuren. Hij probeerde een losliggend keitje te trotseren, maar boem, voor hij er erg in had lag hij op de grond. Schaafwonden op knieën en elleboog, beetje bloed her en der. Ik heb hem maar meegenomen naar huis, ik was tenslotte bijna thuis. Florence Nightingale. Wondjes verzorgd, en daar ging hij weer: "Dank u wel mevrouw!".

Vandaag wat anders: iemand, toevallig weer een jongeman, geholpen naar de Troelstraweg. Het was simpeler om hem met mij mee te laten fietsen, dan om een en ander uit te leggen. Dus ik zei "Fiets maar met mij op, dan kom je er wel!". Kleine moeite, graag gedaan. En: gezellig gesprek, onderweg, aangenaam!

Helpen, ik krijg er geen genoeg van. De ene keer is het mijn moeder, die bijna nergens meer toe in staat is, de andere keer mijn gezinsleden voor een wissewasje, dan weer een collega. Koken, wassen, knoopje aannaaien, huiswerk overhoren, junior naar het schoolkamp brengen, plantjes verzorgen voor de buurvrouw, boodschapje doen voor een zieke vriendin...... etc .... etc.

Ook net iets voor mij: Twitter's #durftevragen!. Soms surf ik daar wat kriskras doorheen, op zoek naar een vraag, van iemand, misschien iemand die ik kan helpen? Leuk tijdverdrijf.

En denk niet, dat ik het vervelend vond om je te helpen. Neen, integendeel, ik deed en doe het graag!